اي خدا با من بگو من كيستم/
بنده ام من؟ عاقبت من چيستم؟
من يكي از صد هزاران بوده ام/
از شمايم، من گدا هم نيستم/
ميدوم دنبال روزي، نه شما/
روز و شب در ناز و نعمت نيستم/
مي گريزيد از نگاه و خواهشم/
التماسي من نكردم اهل آن هم نيستم/
كودكم ... با صد هزاران آرزو/
گل فروشم، بي خدا هم نيستم/
چون شما من هم خدائي دارم و/
از هم او مي پرسم آخر كيستم/
در ميان اين همه ماشين و دود/
جز پي روزي خود من نيستم/
با وجود اين همه گلهاي سرخ/
خار چشم اين جماعت نيستم/
غنچه اي پژمرده ام، بيگانه ام؟
من مگر از اين جماعت نيستم؟