شروع مي شود اين زندگي از آن مصرع

که قهر مي کني از من و مي شوم تنها

و باد دو شاخه ميخک دوباره مي آيي

به سمت مرد غزل گو، سپيده ي فردا

سلام همسفر

خوبي؟ من كه خوبم

نيستم چون سربازم هستم چون دوستت دارم ولي نبودن من با بودن تو را به چه بايد از كجا جوييم اخلاص عمل ؟ با تو در من سر شور داشت دارم قات .... وايس از دست دلم كه من تو را با خود دوست

چطور بود؟