سلام. متاسفانه وبلاگ خودتون رو نذاشتيد تا اونجا عرض ادب کنم. حق با شماست. مطمئناً نمي گم همه اما بيشتر يا حداقل نيمي از معلمها با عشقه که ميان و به از بچه هاي معصوم دکترا و مهندسين آينده رو ميسازن.مثل معلم کلاس اولم که وقتي 5سال بعد قصد نقل مکان داشتيم با اينکه ديگه معلمم نبود مثل يه مادر اشک ميريخت. درسته که من نه دکتر شدم نه مهندس اما هيچوقت اون لحظه رو فراموش نمي کنم...