به نام بخشنده بزرگ

داور بر حق

به نام خداوند ایثار و انصاف

سلام . میگن سلام سلامتی میاره . راست می گن ؟

بگذریم .

دلم می خواد اول دوباره واسه اون دوستم که گفته بودم دعا کنین . خیلی بیشتر خوشحال می شم .

قرار بود ادامه داستان سفرمو بنویسم که نشد . چراش بماند .

این دفعه مطلبم با بقیه مطالب فرق می کنه . بازم چراش بماند . ولی امیدوارم که خوشتون بیاد

خسته ام ؛ خسته تر از درخت باران زده جنگلی ، خسته تر از نگاه دخترک یتیم ، خسته تر از دنیای هزار رنگ و مردمان هزار چهره ، از دنیایی که در آن گلبرگ های وفا را پرپر و گل واژه های دوستی ما را مظلومانه پاره می کنند .

اینجا که زندگی را بازیچه می پندارند و معصومیت را به زنجیر می کشند و عشق ( کلمه ای که مدتهاست او را نمی شناسم ) را به باد تمسخر می گیرند ؛ و من همچنان بدنبال آرزوهایم می گردم .

اینجا که غرور را به سکوی اول می کشانند و لبخند را سهم پولدارها می کنند . اینجا که بی رحمانه از کودکان ژنده پوش می گذرند و هیچ کس زحمت فکر کردن به خود را نمی دهد . اینجا دنیایی است که چهره واقعی انسان ها را به نقاب نیرنگ پوشانده است .