بالاخره این پسرک 176 سانتی متری ما به هر زحمت و نیشتر زدنی شده مدرکشو گرفت «کاردانی کشاورزی» . حالا چکار کنه چکار نکنه ؟ معلوم بود ! باید می خوند واسه کارشناسی . اما دیگه خسته شده بود ، نه اینکه درس خونده خستش می کرد ، نه ! از اون زمانی که تو اون شهر غریب بود و هر کسی یه جوری فکر می کرد و مسائل مختلف ............. () . باید می خوند کارشناسی قبول شه و سرباز نشه . اما واقعا دلش نمی خواست بخونه . بیچاره مادرش به هر زبونی که بلد بود بهش می گفت بخون ، بخون ، بخون . اما مگه اون گوشای ماهی تاوه ای پسرک چیزی رو میشنید ! به قول مادرش انگار داره واسه خر ( دور از جمیع اجامع جمع ) یاسین می خونه !!!

نخیر ؛ پسرک نخوند و نخوند تا اینکه روز امتحان رفت سر جلسه و با هزار بدبختی که بود ایندفعه سر جلسه نخوابید ( ضایع بود بابا ) ! کارنامه که اومد ، 16 نفر مونده بود تا « پرورش آبزیان آب شیرین » ، رشته ای که خیلی دوسش داشت ، قبول شه . حالا که می خواست کارنامه رو به مامانش نشون بده ( آهای ! فکر نکنین مامانم غوله ها ! هیچکی مثل مادر من نمیشه ) . وقتی مادر پسرک کارنامه رو دید قاطی کرد دیگه ! گفت : منگول خان ( البته اینو نگفت . دیدم فحش نده که نمیچسبه دعوا ! خودم یه چیزی اضافه  کردم ) تو که نخونده 16 نفر مونمده قبول شی چرا یه کم زحمت نکشیدی بخونی و قبول شی ؟!

تا اینکه یه روز پسرک و برادرشو فرستاد برن سوادکوه شاید تو ذخیره ها اسم پسرک در بیاد . وای چه جایی . دانشگاه نگو ، بهشت بگو ! تازه فهمید کاش می خوند ؛ ارزش صدوپنجاه سال درس خوندن اونجا رو هم داشت { منحرفم دیگه . چه میشه کرد ( قابل توجه افرادی که از پسرک دعوت کردن که تو دانشگاه اونا بیاد درس بخونه و به مرغ بودن بعضیا بخنده !!! ) } ذخیره ها هم که پَر

اصلا نمی تونم بنویسم . ولش کنین . آهنگ وبلاگو گوش کنین

وااااااااااااااااااااااااااااااااااااای . تا حالا همچین صحنه ای رو ندیده بودم . کاغذو که آتیش زدم دودش مثل گردباد شده بود . با اینکه هیچ بادی نمی زد !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

موفق و همیشه خندون باشین